Weekendje naar Rangala

28 oktober

Eerste dag vandaag bij Obama kinderafdeling. Het was een dagje mee kijken en mee lopen en het duurde wel lang. Ik stond op HDU met de erg zieke kinderen. Je hebt drie verschillende kamers op de afdeling;

1 kamer met kinderen onder de 3 jaar

1 kamer met kinderen boven de 3 jaar

1 kamer met de ziekste kinderen.

De mensen in de afdeling zijn heel lief. Ik sta met heel veel studenten op de afdeling en het is echt een beetje zoeken naar werk dat je kan doen, dat vind ik wel erg moeilijk.

29 oktober

Vandaag begon de dag zoals de andere dagen, artsen visite. Daarna werden de studenten opgedeeld en kreeg iedereen zijn kamer om in te werken. Ik stond op kamer boven de drie jaar. Vandaag mocht ik veel helpen met medicijnen delen en rapportages schrijven. Na dit alles heb ik twee uur gepraat met de doktor die mij begeleiden, vraagt deze man mij ten huwelijk. Ik dacht wauw serieus? Ik ben snel gaan lunchen met een andere collega en hebben lekker gekletst. Na de lunch heb ik echt een leuke middag gehad en ook weer veel geholpen waar nodig was. 

30 oktober

We gaan bijna November in, yesss!! Einde is in zicht, haha. Ik sta nog steeds op de kinderafdeling en het is vandaag erg rustig. De mensen die mij begeleiden waren er ook niet en liep alleen maar met studenten rond. De studenten vinden het zo raar dat je uit nederland komt en je krijgt altijd een hele ondervraging van ze. Morgen nog een dagje en dan hebben we weekend en ga ik naar Rangala. In de middag was de student er weer waar ik mee had geluncht, sharon. Zij is zo een lief meisje en heeft me goed geholpen. 

31 oktober

Vannacht heb ik amper geslapen en werd ik constant wakker met veel hoofdpijn. Omdat ik zo slecht geslapen had ben ik thuis gebleven. Vandaag moet ik wel de medicijnen voor gwyn halen en de boodschapjes doen. Morgen lekker naar Rangala en daar kijk ik enorm naar uit. Britt is vandaag ook ziek thuis. In de middag heb ik met marielle afgesproken en heb ik ook samen met marielle een boodschapje gedaan voor het weekend. 

01 november

WE ZITTEN IN NOVEMBER!! Vandaag ben ik samen met marielle naar Rangala toe gegaan, de reis verliep snel en goed. Na een lekker lunch en bij gekletst te hebben zijn we naar de zuster gegaan om haar te vertellen dat ik er weer ben en dat ik hier ook een weekendje blijf! Er kwam een oude vrouw het compound opgelopen met een kindje in haar armen. Dit was een kindje die ze weg gaf aan babyhome omdat de mama van de baby niet meer voor hem kon zorgen. Het kindje werd zonder pardon in mn handen gedrukt en mij werd verteld het kindje aan te kleden en een bedje voor hem gereed te maken, dit hebben wij natuurlijk gedaan met alle liefde.Enorm heftig vond ik dit om te zien omdat de oma van het kindje haar kind zo afgaf zonder emoties. De baby was nog maar 2 uur oud werd ons verteld en dat was ook te zien aan de stukjes vruchtvlees die nog in zijn haartjes zaten. In de middag ben ik naar babyhome gegaan met kiki en demi om die kindjes mijn bellenblaas te geven en met ze te spelen. Dit was zo schattig om te zien! Vanavond eten we lekker pannekoeken :)

02 november

Heerlijk uitslapen, want we hebben weekend. Na een gezellig ontbijt ben ik naar babyhome gegaan en de meiden bleven thuis, omdat die daar al elke dag stage lopen. Het was vandaag een rustige dat maar heb er zo van genoten. Gewoon in rangala, oud en vertrouw en met de meiden! Vanavond hebben we wraps gegeten en spelletjes gedaan. Morgen gaan we kerk. 

03 november

Churchday!!! Nog 22 dagen en gaan we naar huis. Vanochtend gingen ik, kiki en gwyneth naar de kerk. Het begon om 09:00 en we waren keniaans laat, oeps. Eerst hebben we mee gekeken op de girls kerk, er zaten hier wel 400 meiden. De manier van deze dienst is zoveel anders dan een dienst in nederland. Het is veel meer dansen en zingen. Het was een enorme ervaring op zich en heel mooi om mee te maken. Na de dienst van de meiden zijn we gaan kijken bij de dienst van de mannen. Deze mannen zingen enorm laag en was echt zo mooi om te horen, toen we zaten te luisteren naar het gezang kwam de pastoor binnen en gooide oppeens water over ons heen, later kwamen we er achter dat dit een zegening was maar we schrokken heel erg. Ook danste de mannen gewoon terwijl in nederland iedereen zich daar voor schaamt. Toen we terug liepen liepen we langs de highschool voor meiden. Twee duizend meiden woonde hier, en gingen hier naar school. We hebben gevraagd of we de compound mochten zien en dit mocht. Het was een klein dorpje en er waren veel faciliteiten. Heel bijzonder om te zien, en wij maar zeuren dat wij drie maanden van huis zitten terwijl die meiden daar gewoon wonen.

Eenmaal terug op de compound wouden we rozenkransen kopen bij de zusters. Zuster van babyhome zat buiten en vertelde ons dat er een klein jongetjes was overleden die nacht, bryton. Ik vond dit enorm heftig maar de andere meiden ook omdat we dit jongetje allemaal kennen. We gingen langs babyhome om ook het personeel daar te condoleren, toen ze ons vroegen of wij bryton wouden zien gingen we hier akkoord mee. Wij dachten namelijk dat hij gewoon netjes in een kamer opgebaard lag. Dit was echt niet het geval en we gingen buiten naar een hokje waar een vriezer stond, een vriezer die wij gewoon gebruiken in nederland. Ik schrok en dacht nee toch hier ligt hij toch niet in? En ja daar lag dat kleine poppetje dan. Zo erg vond ik het om dat te zien en vooral omdat dat in nederland niet zo gaat maar hier heel normaal is. Wij alle vier waren hier echt van geschrokken en moesten dit even verwerken. Hier is het namelijk heel normaal en ik snap dat ze het kindje koel moeten houden maar dit was zo anders om te zien. 

Morgen hebben we waarschijnlijk de begrafenis van hem en mag ik hier nog een nachtje blijven slapen! Ik wil mijn respect tonen net zoals de andere meiden. 

Het was een heftig weekend en we hebben veel gezien maar ook veel verschillende gevoelens gehad. Blij dat we hier zo goed over kunnen praten. Morgen loop ik hier nog een dagje stage en dan in de middag waarschijnlijk de begravenis