Rangala!

02 september

Immigratie, in één woord saai. Vandaag verzamelde we om tien uur om met Millicent ( één van de coaches) naar immigratie te gaan. Het lijkt een beetje op een gemeentehuis vind ik persoonlijk. Paspoorten werden kopieën van gemaakt, en pasfoto’s werden gemaakt, dan merk je wel het verschil met nederland, pasfoto’s worden gemaakt met de camera door een mevrouw die door heel het gebouw heen loopt en voor te printen hadden ze speciaal buiten een klein hokje gemaakt, waar het ook voor je gedaan werd. Je betaald er niet zo veel voor als in nederland. We dachten dat het verwerken van de gegevens minder lang ging duren echter was dit niet het geval, we hebben er van 10:00 tot 17:00 op gewacht. Ondertussen hebben we wel geluncht met millicent bij Java een restaurant waar ze zowel westerse als keniaanse gerechten hebben. Het was nog steeds geen 14:30 want die tijd hadden we afgesproken dus we besloten om met de tuktuks de stage plekken langs te gaan. We zijn naar pandi piri gegaan, dit zijn verschillende projecten op een plaats vooral met kinderen. Joyland was the next stop, hier is het voornamelijk speciaal onderwijs, na joyland was het tijd voor mijn stage plek het ziekenhuis. Dit was enorm groot en ons werd verteld dat we op alle afdelingen mee mochten draaien, kijk er echt naar uit. Terug naar immigration waar we nog 2 à 3 uur gezeten hebben, om te wachten op de papieren en de storm uit te zitten.

03 september

Werden we opgehaald om tien uur, maar aangezien het kenia is werd dat half 11/ kwart voor 11. Maurice (tuktuk chauffeur) bracht ons naar Dr. Alliboy, onze doktor voor als er iets gebeurd met iets. De doktor was er helemaal niet. Laatste boodschapjes gedaan voor Rangala en dan gaat ons avontuurtje eindelijk beginnen, ons eigen huisje, eigen plekje en onze stageplekken. De rit naar rangala is in een klein busje die eerst helemaal vol moest zitten voordat deze vertrok, koste 250 keniaans shillings voor 2 uur rijden, dus ongeveer 2,50 dit is zo anders in nederland. Ze rijden hier ook links van de weg en het stuur zit ook aan de andere kant van de auto, heel leuk om te zien. 

Onze spulletjes neemt Consalata mee, onze andere coach. 

Eenmaal aangekomen hebben we de spulletjes uitgeruimd en opgeruimd, alles ingericht en een plekje gegeven. We hebben even snel een boterham gegeven en zijn naar de stage plekken gegaan, babyhome maar ook het ziekenhuis. De kindjes zijn hier heel anders als in nederland, gelijk naar je toe komen en knuffels geven. Rond vijf uur gingen we naar babyhome en hebben we geholpen met de babys een flesje te geven. Het is onwerkelijk om te zien hoe jong de babys zijn, van 28 dagen en van drie maanden maar ook wat ouder. Ik hoop dat ik de kindjes hier veel liefde mag geven!

04 september

MY BIRTHDAY!! Eindelijk 18 jaar. Vanochtend hebben mn vriendinnen heel het huis versiert en ben goed verwend door iedereen! Vandaag zijn we langs alle stages geweest, die van britt bij die girlschool, langs babyhome en toen langs het ziekenhuis waar we een rondje gelopen hebben en een rondleiding hebben gehad. Ook heeft het schooltje met heel veel kinderen voor me gezongen, enorm leuk om mee te maken. 

05 september

Eerste stage dag, in het ziekenhuis. De dag begon om acht uur we werden verwacht bij “sister agnes”, een van de mensen die daar de leiding heeft. Ze heeft ons naar de zusters post gebracht waar we mee mochten lopen met het personeel. Je hebt verschillende afdelingen in het ziekenhuisje, een kinderafdeling, een vrouwenafdeling, een mannen afdeling en een afdeling waar vrouwen met hun pas geboren kinderen mogen liggen. Middenin staat er een bevallingskamer, heel apart om te zien omdat dit in nederland een aparte afdeling is.

De verpleegkundige rapporteren hier in een soort doseer, ook staan hier de medicijnen in. Dit is een heel verschil met nederland omdat wij alles online hebben en niks via papier gaat. Medicijnen tekenen wij af in Medimo, hier schrijf je welke medicijnen je hebt gegeven en hoe laat en hoeveel mg ik merk wel dat dit in Nederland beter geregeld is. 

Toen we binnen kwamen werd ons gelijk verteld dat we hier alles zullen zijn, een verpleegkundige, een doktor en een verloskundige. Gedurende de dag hebben we mee gelopen met de zuster en zij heeft ons uit gelegd hoe we de brandwonden hier moeten verzorgen en medicijnen gedeeld. Het zijn zo veel verschillen hier in tegen stelling tot in nederland. We gaan nu lekker genieten van ons weekend en uitrusten van al onze indrukken.